Share |

Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011

'Ηφαιστος Π. - Προφυλάκιση του Γέροντα Εφραίμ 23.12.2011



Θα φυλακιστεί λέχθηκε, ο Γέροντας Εφραίμ. Σεβαστή η Ελληνική Δικαιοσύνη και σεβαστές οι αποφάσεις της. Σεβαστοί οι νόμοι και η Πολιτειακή νομιμότητα, όπως γράφω ξανά και ξανά. Ο Σωκράτης, εξάλλου, είναι το πρότυπο κάθε πολιτικά πολιτισμένου ανθρώπου. Η αντίθετη φορά σκέψης οδηγεί στην αποδυνάμωση του πολιτικού πολιτισμού και στην βαρβαρότητα. Αυτό δεν εμποδίζει μια λιτά διατυπωμένη θέση που στον χρόνο θα δοκιμαστεί ως προς την αλήθεια των διατυπώσεων που ακολουθούν.

Πρώτον, δεν υπάρχει πληροφορημένος Έλληνας που να μην γνωρίζει πως εδώ και δύο δεκαετίες υπήρξε μια άτυπη συνεννόηση των κομμάτων εξουσίας και όχι μόνο για προετοιμασία του Βατοπεδίου για την μετατόπιση της Πατριαρχικής έδρας, αν χρειαστεί.

Δεύτερον, δεν υπάρχει πληροφορημένος Έλληνας που να μην γνωρίζει ότι μυριάδες είναι τα πολιτικά "ελίτ" (sic) που παρέλαυναν στο Βατοπέδι τις δύο τελευταίες δεκαετίες (και όχι μόνο όσοι "επιλεκτικά" παρουσιάζουν τα μέσα ενημέρωσης.

Τρίτον, δεν υπάρχει κάποιος που να γνώρισε τον Γέροντα Εφραίμ και να μην συμφωνήσει ότι είναι μια ασκητική και ανιδιοτελής επίγεια μορφή, ένας χαρισματικός άνθρωπος και ένας γνήσιος ορθόδοξος έλληνας, μια από τις χαρακτηριστικές ενσαρκώσεις μιας μακραίωνης διαδρομής πολιτικού πολιτισμού, πνευματικής υπόστασης και θέασης σε μεγάλο βάθος. Έλεος:

Μια ασκητική και πνευματικά μεστή μορφή επιδίωκε να πλουτίσει εκεί απομακρυσμένος από τα εγκόσμια και πριν αφήσει τελείως τα επίγεια και εγκόσμια. Βέβαια, κάποιες κατηγορίες είναι βαρύτατες: Διέθετε ... κινητά τηλέφωνα, αυτοκίνητα ... 4χ4 και άλλες τέτοιες φρικτές πολυτέλειες που επιτρέπουν στην Εκκλησία να συμβαδίζει με την εξέλιξη του κόσμου και να αναβαθμίζει την παρουσία της.

Τέταρτον, δεν υπάρχει λογικός Έλληνας που να μην συμφωνήσει ότι ήταν απαράδεκτο να βομβαρδίζεται η ελληνική δικαιοσύνη, την στιγμή που διαχειριζόταν αυτό το ζήτημα, με δεκάδες χιλιάδες επιβαρυντικά σχόλια στα μέσα ενημέρωσης.

Πέμπτον, δεν υπάρχει σοβαρός Έλληνας που να μην αντιλαμβάνεται ότι η προφυλάκιση του Γέροντα παραμονές Χριστουγέννων μετά από πολλά χρόνια δημόσιας στόχευσής του συμβολίζει το γεγονός ότι το νεοελληνικό κράτος κατέβηκε στα χαμηλότερα σκαλιά πριν το τέλος. Και πάλιν:

Δεν αναφέρομαι στην εξ ορισμού ανεξάρτητη ελληνική δικαιοσύνη αλλά στην περιρρέουσα αποπνικτική ατμόσφαιρα που θα νομιμοποιούσε ακόμη και τον Αρχάγγελο Μιχαήλ αν τύγχανε να βρεθεί στην Ελλάδα και να είχε εμπλακεί στην νεοελληνική καθημερινότητα.

Τέλος, δεν υπάρχει νοήμων άνθρωπος που να μην διερωτάται για την προφυλάκιση μερικές εβδομάδες μετά την περιοδεία στην Ρωσία όπου εκατομμύρια προσκύνησαν την Άγια Εικόνα του Βατοπεδίου. Την ίδια στιγμή μια ανελέητη και λυσσαλέα διαμάχη ξέσπασε που αφορά την διακυβέρνηση της Ρωσίας, τις παρεμβολές ξένων και τις ισορροπίες του επερχόμενου αιώνα.

Κουράγιο Γέροντα, αν και εμείς είμαστε πολύ μικροί για να σε συμβουλεύουμε, σου λέμε κουράγιο. Βέβαια, οι θαμώνες της περιρρέουσας συμβατικής ατμόσφαιρας των μικρών ανθρώπων που κάθισαν στο σβέρκο των Ελλήνων, θα πανηγυρίζει. Αναμενόμενο, αν και άνευ σημασίας για εσένα.

Είμαι περίεργος, πάντως, να δω κατά πόσο έστω και ένας από αυτούς που εγώ γνωρίζω ότι παρήλαυναν στο Βατοπέδι θα έχει το θάρρος να εγερθεί και να υπερασπιστεί τον Άγιο Γέροντα.

Η διαδρομή των Ελλήνων είναι γεμάτη τέτοια περιστατικά. Εξ ου και το γεγονός ότι εκμηδενίζονται. Δεν υπάρχει πλέον καμιά αμφιβολία ότι η ελληνικότητα ως διαχρονική ενσάρκωση του πολιτικού πολιτισμού θα αποτελέσει στο μέλλον την κληρονομιά άλλων και όχι όσων στις μέρες μας κατοικούν σε αυτό το μίζερο κράτος.
Τα γράφω αυτά και με τον τρόπο που τα γράφω γιατί είχα την τύχη μιας σύντομης πνευματικής συνάντησης με τον Γέροντα Εφραίμ. Και όποιος είχε μια τέτοια τύχη, γνωρίζει.

Από τον Καθηγητή Παναγιώτη Ήφαιστο.

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

Μεσογαίας Νικόλαος: «Καιρός πλέον να ξεσηκωθούμε»


Μεσογαίας Νικόλαος: «Καιρός πλέον να ξεσηκωθούμε» 


Νίκος Παπαχρήστου

 «Θα ήθελα λοιπόν να πω σε όσους δεν μπορούν να πληρώσουν την λεγόμενη «έκτακτη εισφορά ακινήτων» να μη φτάσουν σε απόγνωση. Να ξέρουν ότι θα βρεθούμε όλοι ενωμένοι στο πλευρό τους και θα φωνάξουμε μαζί: «Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος». Ας καταλάβουν ότι δεν έχουμε. Δεν μπορούμε. Φτάσαμε στα όριά μας, αλλά αρνούμαστε να μας τελειώσουν. Αν αδρανήσουμε δεν θα το καταλάβουν».
Με τις προτροπές αυτές ο Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος φέρεται να απευθύνεται με εγκύκλιο σημείωμα του στους πιστούς της επαρχίας του που αδυνατούν να πληρώσουν την έκτακτη εισφορά ακινήτων. «Μη λυγίσετε μπροστά στην οικονομική χρεωκοπία. Αυτήν ήδη τη ζούμε. Αρνηθείτε τη χρεωκοπία της αξιοπρέπειας, της ιστορίας, της εθνικής συνείδησης. Αυτά μπορούμε και πρέπει να τα διεκδικήσουμε μέχρι τελευταίας ρανίδας. Έστω τώρα, την τελευταία στιγμή», φέρεται να υπογραμμίζει ο κ. Νικόλαος ο οποίος ασκεί δριμεία κριτική στις ενέργειες και τις αποφάσεις της ηγεσίας της χώρας.

« Τις τελευταίες όμως μέρες, μέσα στην κατάσταση του γενικευμένου πανικού που επικρατεί στην πατρίδα μας, των σπασμωδικών αποφάσεων των υπευθύνων διαχειριστών της ζωής και του μέλλοντός μας, την επαναλαμβανόμενη εναλλαγή υποσχέσεων και διαψεύσεων που έχουν τραυματίσει το ηθικό και την αξιοπρέπεια μας, τον καταιγισμό των χωρίς τέλος φορολογικών επιβαρύνσεων, δέχθηκα σωρεία τηλεφωνημάτων και μηνυμάτων πολιτών της περιοχής μας που ζητούν απεγνωσμένα μία παρέμβαση και κάποια συμπαράσταση στο οικονομικό τους αδιέξοδο και δράμα. Οι μισθοί και οι συντάξεις περικόπηκαν, αρκετοί απολύθηκαν, οι άνεργοι πληθύνονται, πολλοί στέγνωσαν οικονομικά. Και ξαφνικά μας ζητείται απειλητικά και εκβιαστικά να πληρώσουμε, επί πλέον φόρο για το σπίτι που μένουμε σαν να είναι το κράτος πλέον φτωχότερο από τους φτωχούς. Φτάσαμε, αντί τα έξοδά μας να γίνονται για το φαγητό, το σπίτι και τις ανάγκες μας, ό,τι ξοδεύουμε να πηγαίνει σε δύο φοβερές λέξεις: σε φόρους και σε χρέη» φέρεται να τονίζει στην εγκύκλιο του ο Μητροπολίτης Μεσογαίας.

«Είναι αυτονόητο ότι δεν αντέχουμε άλλο. Δεν είναι υπερβολή αυτό. Πρέπει όμως να το πούμε. Να το φωνάξουμε στα αυτιά των αρμοδίων: «Ως εδώ! Δεν μπορούμε άλλο. Βρέστε άλλες λύσεις. Ίσως πιο δύσκολες, αλλά πιο αποδοτικές, πιο έξυπνες και σίγουρα πιο ανθρώπινες. Αν δεν μπορείτε, ομολογήστε την αδυναμία σας. Δεν είναι ντροπή να μην μπορεί κανείς. Είναι όμως απαράδεκτο να επιμένει στην ευθύνη της γενικευμένης καταστροφής μας. Μας φτιάξατε ένα κράτος που προσφέρει στον λαό πολύ λιγότερα από όσα του απαιτεί. Πρέπει να το καταλάβετε∙ δεν είστε μόνο οφειλέτες στους δανειστές σας, είστε οφειλέτες και στον λαό που ταχθήκατε να υπηρετείτε. Αφού δεν καταφέρνετε την εθνική σωτηρία μέσα από πολιτική συνεργασία, αυτή θα προκύψει αναγκαστικά μέσα από λαϊκή απαίτηση και πρωτοβουλία».

Πληροφορίες αναφέρουν ότι στην εγκύκλιό του ο Μητροπολίτης Μεσογαίας επισημαίνει:

«Ήρθε η ώρα που πρέπει ο λαός να δείξει το διαμέτρημα της δύναμής του, να κάνει γνωστά τα όριά του. Ήρθε η ώρα όλοι μαζί να πάρουμε στα χέρια μας τις τύχες μας. Όσο παραμένουμε αδρανείς, όσο μένουμε υποτελείς σε εσφαλμένες ή αβάσταχτες επιλογές, τόσο καθιστούμε τον εαυτό μας συνυπεύθυνο στον αργό αλλά βέβαιο υπαρκτικό εκφυλισμό μας. Αν δεν ξυπνήσουμε, τελειώσαμε. Δεν θα υπάρχει συνέχεια! Καιρός πλέον να ξεσηκωθούμε. Τα πάντα πρέπει να αλλάξουν. Και επειδή δεν θα τα αλλάξουν κάποιοι άλλοι, πρέπει να μπούμε στο παιχνίδι όλοι. Όποιος πονάει για την κατάσταση και αγαπάει την αλήθεια έχει θέση σε αυτή την αλλαγή. Κανείς δεν περισσεύει. Όλες οι ανατροπές, όλες οι μεγάλες αλλαγές έγιναν από ηρωικούς ανθρώπους, κυρίως νέους. Όχι από συμβιβασμένους ούτε από αγανακτισμένους, αλλά από υγιώς επαναστατημένους. Όλοι μαζί και πρέπει και μπορούμε και επιβάλλεται να αλλάξουμε με δική μας πρωτοβουλία το μέλλον μας. Όχι με βία, αλλά με δύναμη και αποφασιστικότητα. Όχι με μηδενιστικές επιλογές, αλλά με καθαρότητα, ηρωισμό και εξυπνάδα».

Ο Μητροπολίτης Νικόλαος φέρεται να αναφέρεται και στις ευθύνες του λαού για την σημερινή πραγματικότητα.

«Σίγουρα και η δική μας ευθύνη ως λαού δεν είναι καθόλου μικρή. Συμφωνήσαμε με τις μικρονοϊκές πολιτικές επιλογές και τις κάναμε συνήθειες και νοοτροπία μας. Η ανειλικρίνεια, η αδιαφορία, το βόλεμα, το εύκολο κέρδος, η προσβολή των θεσμών, η ύβρις κατά της πίστης και παράδοσής μας, η ασέβεια κατά του κράτους και των νόμων, οι αλόγιστες διεκδικήσεις αποτέλεσαν κομμάτια της ζωής του νεοέλληνα που δεν μας τιμούν καθόλου. Δεν μας φταίνε μόνον οι άλλοι είτε αυτοί λέγονται κερδοσκόποι είτε ξένα συμφέροντα είτε πολιτικοί. Το δικό μας μερίδιο ευθύνης για το σημερινό μας κατάντημα δεν είναι ευκαταφρόνητο. Η λύση της μετάνοιας και αλλαγής είναι μονόδρομος. Τους άλλους δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε. Τη δική μας όμως νοοτροπία και ζωή έχουμε και τη δυνατότητα και την ευθύνη να τις διορθώσουμε. Ας αρχίσει ως επανάσταση αυτή η αλλαγή από τους εαυτούς μας. Αυτό είναι το πιο ηρωικό. Ομολογώ ότι και ως Εκκλησία μας κάνανε κομμάτι του καταρρεόντος κρατικού συστήματος. Γι’ αυτό και συχνά μας παρερμηνεύει ο λαός. Αγκαλιάσαμε το κράτος, στηριχθήκαμε σε αυτό και τραυματίσθηκε η βαθειά σχέση μας με τον λαό. Τον υπηρετήσαμε μεν ως πονεμένο και φτωχό, αλλά δεν τον αγκαλιάσαμε ως κομμάτι της υπόστασής μας. Τουλάχιστον δεν καταφέραμε να μας νοιώσει έτσι. Μολύνθηκε το γάλα της μάνας του, της Εκκλησίας, και απέστρεψε το πρόσωπό του από το στήθος της. Αυτό είναι ο,τι χειρότερο υπάρχει. Ο λαός είναι ό,τι ιερώτερο έχουμε μετά τον Θεό και η Εκκλησία στη φύση της είναι η ανάσα του λαού. Αυτήν την ανάσα τελευταία στερηθήκαμε. Ήρθε η ώρα να ξαναρχίσει ο ζωτικός θηλασμός».

Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας, πάντως – σύμφωνα με τις δηλώσεις που του αποδίδονται - δεν χαρίζεται στην πολιτική ηγεσία.

«Δεν αμφισβητώ βέβαια ότι είμαστε και θύματα. Κάποιοι μας ξεγέλασαν. Κάποιοι διαχειρίσθηκαν τα θέματά μας με ένοχη ανικανότητα. Κάποιοι μας διέσυραν διεθνώς και μας οδήγησαν στα στόματα των θηρίων αυτού του κόσμου είτε από επιπολαιότητα είτε ενδεχομένως και από ύποπτες σκοπιμότητες. Και να πού φτάσαμε! Ισοπεδωθήκαμε στο μηδέν της περιουσίας μας και στο τίποτα της αξιοπρέπειάς μας. Παρά ταύτα δεν ψάχνουμε για ενόχους. Τώρα επειγόμαστε για λύσεις. Λύσεις όμως που δεν πατάνε τον λαό, αλλά ανασταίνουν την τιμή του. Ήρθε η ώρα που θα πρέπει όσοι παίρνουν αποφάσεις να καταλάβουν τι συμβαίνει στα σπίτια, στους δρόμους, στα μαγαζιά και στην καθημερινότητα. Τι συμβαίνει στις ψυχές μας. Αυτό δεν θα το μάθουν από την τρόϊκα ούτε από τις μεταξύ τους διαβουλεύσεις. Θα το μάθουν από τον λαό. Πρέπει την φωνή μας να την ακούσουν. Δεν γίνεται αλλιώς».

Σε ό,τι αφορά το ενδεχόμενο διακοπής της ηλεκτροδότησης εάν δεν καταβληθεί η έκτακτη εισφορά μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ ο κ. Νικόλαος φέρεται να επισημαίνει:

«Ό,τι και να συμβεί, αδελφοί μου, θα ήθελα να ξέρετε ότι η τοπική Εκκλησία μας θα δώσει τα πάντα για να σταθεί στο πλευρό σας. Αν σε έναν κόψουν το ρεύμα, εμείς θα το κόψουμε σε όλους τους ναούς. Θα κάνουμε γάμους με κεριά στα χέρια και λειτουργίες με δάκρυα στα μάτια. Με κανέναν τρόπο δεν θα δεχθούμε, τη στιγμή που νοικοκυριά είναι βυθισμένα στο σκοτάδι, οι ναοί να λειτουργούν με αναμμένους τους πολυελαίους. Όλοι μαζί λοιπόν τώρα, οφείλουμε να πιέσουμε τους εκπροσώπους μας περισσότερο από όσο τους πιέζουνε οι δανειστές. Γιατί η ανάγκη μας για επιβίωση ξεπερνάει την ανάγκη τους να κυριαρχήσουν πάνω μας. Γιατί η αξιοπρέπειά μας αξίζει περισσότερο από τα πάσης φύσεως συμφέροντα. Γιατί η εθνική μας υπερηφάνεια στηρίζεται σε μια ιστορία που όλοι τους ζηλεύουν. Γιατί την Ευρώπη την βλέπουμε περισσότερο ως οικογένεια που κατανοεί την δυσκολία των λαών παρά ως θηλιά που οδηγεί σε ασφυξία τις κοινωνίες».

ΠΗΓΗ 
http://www.skai.gr/news/greece/article/182187/mesogaias-nikolaos-kairos-pleon-na-xesikothoume-/

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος ευρισκομένη σε Συνεδρία κατά την ετήσια συνέλευση Αυτής από 4 έως 7 Οκτωβρίου ε.ε., απεφάσισεν ομοφώνως να απευθυνθή προς το Ποίμνιο Αυτής, με αποκλειστικό θέμα την οξύτατη οικονομική κρίση που ξέσπασε στην Πατρίδα μας, με αβάσταχτες και δυσμενέστατες συνθήκες για τον λαό και την αξιοπρέπειά μας, ως  Γένους στην κονίστρα των λαώντης Ευρωπαϊκής Ενώσεως.
Πριν από οποιαδήποτε λεκτιή διατύπωση επικοινωνίας μαζί σας και αναφοράς στο επίμαχο αυτό θέμα, θέλουμε να σας διαβεβαιώσουμε μέσα από τα βάθη της καρδιάς μας, ότι όλοι εμείς οι Επίσκοποι και πνευματικοί Ποιμένες της Εκκλησίας της Ελλάδος, οι Πατέρες και Αδελφοί σας, μετά των συλλειτουργών και συνεργατών μας Ιερέων από άκρου εις άκρον της Πατρίδος μας, προσευχόμεθα αδιαλείπτως προς τον Τριαδικόν Θεόν, την Παναγία πανάχραντον Μητέρα του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού και τους προστάτες Αγίους μας, για να επιβλέψουν επί την ταπείνωσή μας και να μας εξαγάγουν από την δεινή αυτή περιπέτεια στα δύσβατα μονοπάτια και τα ελώδη θολά νερά της ανελπίστου αυτής πραγματικότητος.
Αδέλφια μας και παιδιά μας.
Τούτη την ώρα της σκληρής δοκιμασίας μας, των αμφιβολιών και των απογοητεύσεων, των φημών και των εικασιών για το πιθανό ζοφερό μέλλον της Πατρίδος μας και για τις δυσάρεστες συνέπειες από την αφαίρεση ατομικών δικαιωμάτων μας, σας προτρέπουμε και σας παρακαλούμε να ακούσετε ουσιαστικές αλήθειες, οι οποίες αναφέρονται στην προβληματική της παρούσας εφιαλτικής όντως καταστάσεως, που κατά γενική εκτίμηση δεν είναι μόνον οικονομική, αλλά και βαθύτατα ηθική και πνευματική, αφού η κυριαρχία της αμαρτίας, χωρίς μετάνοια, είναι η αιτία παντός κακού σε κάθε ανθρώπινη κοινωνία και εποχή.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος, διαχρονικά, και αναλόγως προς τις ανάγκες κάθε εποχής, συμπαρίσταται στους αδυνάτους και στους ενδεείς και παρηγορεί τους πονεμένους με έμπρακτες ενέργειες συναντιλήψεως και αγάπης εν Χριστώ.
Έτσι και τώρα η Εκκλησία μας συμπαρίσταται και θα συνεχίση να βοηθή όσον δύναται, με τα μέσα που διαθέτει, όσους πλήττονται καίρια από την λαίλαπα της οικονομικής κρίσεως. Και βεβαίως τα εκκλησιαστικά ιδρύματα, τα εξατομικευμένα βοηθήματα, τα εξειδικευμένα κέντρα προνοίας και τα συσσίτια με τις χιλιάδες μερίδες φαγητού στους απόρους, χωρίς φυλετικές η θρησκευτικές διακρίσεις, συνεχίζονται. Η Εκκλησία όμως σεβόμενη την αξιοπρέπεια και την προσωπικότητα των εμπεριστάτων αδελφών μας ουδέποτε επεδίωξε τον σχολαστικό προσδιορισμό του ύψους και της έκτασης του προνοιακού, κοινωνικού και φιλανθρωπικού έργου Της, παρά τις κατά καιρούς προκλήσεις και αμφισβητήσεις, από μέρους ιδιοτελών κέντρων παραπληροφόρησης.
Δεν αγνούμε και δεν παραβλέπουμε σε καμμιά περίπτωση την σκληρή πραγματικότητα για τους χαμηλομίσθους, τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους ανέργους και τους απολυθέντες από τις δουλειές τους, τους αγανακτισμένους και τους δοκιμαζόμενους αδελφούς μας, γι’ αυτό και τους συμπαραστεκόμεθα χωρίς καμία ιδιοτέλεια η αλλότριες επιδιώξεις.
Φθάνουν πια οι επιβαρύνσεις στους αδελφούς μας που έχουν χαμηλό εισόδημα και χαμηλή σύνταξη.
Φθάνουν πια οι φόροι και οι περικοπές των χαμηλών εισοδημάτων.
Φθάνουν πια οι στρατιές των ανέργων.
Αναζητήστε τους φοροδιαφυγάδες και ελέγξτε το κεφάλαιο.
Σε πολλές τοπικές κοινωνίες η προσφορά της Εκκλησίας στο επίπεδο της πρόνοιας και της κοινωνικής μέριμνας αντικαθιστά απόλυτα και αυτό το Κράτος, στο οποίο ο Έλληνας πολίτης καταθέτει τη φορολογία του και τις ασφαλιστικές εισφορές του.
Αν και δεν κρίνουμε σκόπιμο στην παρούσα συγκυρία να καταθέσουμε απολογιστικές θέσεις για τη διαχρονική προσφορά προς το λαό και το ποίμνιο της Εκκλησίας, εν τούτοις το συνεχές παραλήρημα της άγνοιας η της μυθοπλασίας σχετικά με τον αμύθητο πλούτο της ακίνητης περιουσίας Της, «τον οποίο θα πρέπει να μοιράσει στο λαό», μας οδηγεί να δηλώσουμε ότι η Εκκλησία θα δώσει ο,τι της απέμεινε όμως όταν Αυτή κρίνει χρονικά και με τον τρόπο που Αυτή γνωρίζει.
Αυτό το οποίο πρέπει να διατηρήσουμε είναι η ενότητα και η ομοψυχία μας, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τα δεινά της κρίσης, και συγχρόνως να αναζητήσουμε πρότυπα επιβίωσης μέσα από μία διαδικασία ανθρωπίνων σχέσεων αλληλεγγύης και αλληλοβοηθείας, η οποία αποτελεί και τον κατ’ εξοχήν τρόπο ύπαρξης και ζωής. Συγχρόνως να επαναπροσδιορίσουμε τον στόχο και τον σκοπό της ζωής. Να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς και να επανέλθουμε στις διαχρονικές και πατρογονικές μας ρίζες από τις οποίες θα αντλήσουμε πρότυπα ζωής και κοινωνίας.
Η υπέρβαση των εγωισμών μας, η αποδοχή του συνανθρώπου μας, η προσφορά μας προς αυτόν, ο σεβασμός μας προς την ιδιοπροσωπία του, η καταλλαγή και η συμβίωση όλων μαζί, σηματοδοτούν το νέο μοντέλο κοινωνίας, το οποίο ο Χριστός ευαγγελίζεται και η Εκκλησία προβάλλει, μέσα στη σκληρή σημερινή και απάνθρωπη κοσμική πραγματικότητα. Ας μην ξεχνάμε τον αγιογραφικό λόγο «αλλήλων τα βάρη βαστάζετε» (Γαλ. Στ , 2).
Πρέπει να ομολογήσουμε όλοι, ότι ενεπλάκημεν στα πλοκάμια της σύγχρονης καταναλωτικής κοινωνίας, ότι παραμερίσαμε τον Θεό και τις ευαγγελικές διδαχές Του, ότι εμπιστευθήκαμε τους εαυτούς μας ανεπιφύλακτα σε όλους τους διαχειριστές των καρπών και των μόχθων του ελληνικού λαού και οι οποίοι επειδή είχαν τις δικές τους υστεροβουλίες δεν απεδείχθησαν δίκαιοι και ειλικρινείς.
Αδέλφια μας και παιδιά μας, η Εκκλησία ως Μητέρα δεν πρόκειται ποτέ να σας απογοητεύσει και να σας εγκαταλείψει. Αγρυπνεί. Συνεχώς θα προσφέρει και θα προσφέρεται έμπρακτα, εστω και αν την αμφισβητούν. Σταθείτε κοντά Της, στηριχθείτε σε Αυτήν. Κλείστε τα αυτιά σας στις σειρήνες των σκοπιμοτήτων και ακούστε το μήνυμα της ελπίδας και της προσδοκίας που σας απευθύνει για ένα καλύτερο αύριο, περισσότερο ανθρώπινο και κοινωνικό.
Το λοιπόν αδελφοί, «Χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλείσθε, ειρηνεύετε, το αυτό φρονήτε και ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης έσται μεθ’ υμών. Αμήν».
Εκ της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας

Δευτέρα 15 Αυγούστου 2011

Χρῆστος Γιανναρᾶς -Η Μετα-φυσική ως αρρώστια και ως Γιορτή


Χρῆστος Γιανναρᾶς 

Link to Χρῆστος Γιανναρᾶς


Posted: 14 Aug 2011 11:18 AM PDT
Γιορτή της Παναγιάς του Δεκαπενταυγούστου –«καλή Παναγιά» εύχονται στα νησιά μας, το γλωσσικό ομόλογο του «καλή Ανάσταση» ή «καλά Χριστούγεννα».
Οσοι καταλαβαίνουν ασυμβίβαστη τη διαφορά της Εκκλησίας από τη θρησκεία (κατανόηση που όριζε κάποτε την πολιτισμική ιδιαιτερότητα του Ελληνα), βλέπουν στο πρόσωπο της Παναγιάς τη «Θεοτόκο»: τη γυναίκα που έδωσε σάρκα στην ελευθερία του Θεού από την ίδια τη θεότητά του, ελευθερία μανικού έρωτα για το πλάσμα του – να υπάρξει άνθρωπος ο Θεός χωρίς να καταλύεται το «όλως έτερον» της θεότητας. «Νενίκηνται της φύσεως οι όροι», ψέλνει η Εκκλησία γι’ αυτή τη γέννα του Θεού από άνθρωπο, πρώτη και μοναδική στην Ιστορία ταύτιση της ελευθερίας με την Αιτιώδη Αρχή του υπαρκτικού γεγονότος.
Οσοι δεν καταλαβαίνουν τη διαφορά της Εκκλησίας από τη θρησκεία, την αλλοτρίωση του εκκλησιαστικού γεγονότος όταν θρησκειοποιείται (αλλοτρίωση που όρισε την πολιτισμική ιδιαιτερότητα της μεταρωμαϊκής Δύσης), βλέπουν στο πρόσωπο της Παναγιάς κυρίως την «Παρθένο» (the Virgin, la Vierge). Θέλουν να ξορκίσουν τον πρωτόγονο ενοχικό φόβο για τη σεξουαλικότητα. Φόβο που ακόμα φυλακίζει τη γυναίκα στην «μπούργκα», να κρυφοβλέπει τον κόσμο αόρατη ως φύλο, τον ίδιο φόβο που στα θρησκευτικά περιβάλλοντα θέλει να κρύψει, να εξαφανίσει τη γυναικεία χάρη, ιδιαίτερα τα μαλλιά (γιατί άραγε τα μαλλιά;), ακόμα και να τα ξυρίσει, όπως οι φανατικοί Εβραίοι στις γυναίκες τους. Την ιεροποίηση της βιολογικής παρθενίας, περίπου λατρεία, τη γεννάει η φυσική θρησκεία, το τυφλό ένστικτο θωράκισης του εγώ απέναντι στον φόβο για το άγνωστο υπερβατικό.
Την Εκκλησία τη γεννάει μια κλήση (το λέει η λέξη) για μετοχή σε σχέσεις κοινωνίας, συνύπαρξης. «Κλήση» και «σχέση» είναι περίπου ο ορισμός της ελευθερίας. Αλλά την ελευθερία οι άνθρωποι σπάνια μέσα στην Ιστορία την άντεξαν ως αρχή κοινού τρόπου του βίου – είναι άθλημα επίπονο, απαιτεί να ξεπεράσεις το εγώ, να ρισκάρεις τη χρησιμότητα για χάρη της αλήθειας.
Ετσι και η Εκκλησία δεν αυτο-ορίστηκε ποτέ ως συντελεσμένο κατόρθωμα, αυτο-εικονίστηκε καταγωγικά σαν χωράφι με σιτάρι μεν, αλλά και με «ζιζάνια»: Συνυπάρχει με την Εκκλησία πάντοτε, σαν σύμπτωμα ή τάση, η θρησκειοποίησή της – όπως παραμονεύει πάντα και στη μητρική αγάπη ο εγωκεντρικός αυταρχισμός ή στον έρωτα η καμουφλαρισμένη ιδιοτέλεια της ηδονής.
Οταν θρησκειοποιείται ο εκκλησιαστικός βίος αλλοτριώνεται συνολικά: Η μαρτυρία της εκκλησιαστικής εμπειρίας, το ευ-αγγέλιο, εκλαμβάνεται σαν ιδεολογία, η πίστη σαν ατομική πεποίθηση, η ηθική σαν αξιόμισθο ατομικό κατόρθωμα. Τότε παίρνει τα πάνω του και ο πρωτόγονος ενοχικός φόβος για τη σεξουαλικότητα: Η Παναγία ενδιαφέρει (και τιμάται) όχι γιατί σάρκωσε τον Ασαρκο και χώρεσε τον Αχώρητο, αλλά γιατί παρέμεινε «και μετά τόκον παρθένος». Εσωσε τη βιολογική παρθενία, που ενδιαφέρει ασύγκριτα περισσότερο από τη μητρότητα.
Στον εκκλησιαστικό μοναχισμό το Αγιονόρος λογαριάζεται «Περιβόλι της Παναγιάς», η παρθενία άλμα απόλυτης ερωτικής αυτοπροσφοράς, κορύφωμα ελευθερίας της αγάπης. Στον θρησκειοποιημένο μοναχισμό το ερωτικό άθλημα της παρθενίας αλλοτριώνεται σε νομική υποχρέωση «αγαμίας».
Η αγαμία αυτονομείται και από τον μοναστικό βίο και από την «αναχώρηση», βιώνεται χωρίς μετοχή σε κοινότητα – αδελφότητα – οικογένεια εκκλησιαστική, ή χωρίς ασκητικό ερημητισμό. Επιλέγεται η αγαμία ως προαπαιτούμενο καριέρας: στη μεν Δύση γενικά ιερατικής, στον δε Ορθοδοξισμό ειδικά επισκοπικής.
Η αγαμία καριέρας, στα καθ’ ημάς, προϋποθέτει τη σεξουαλικότητα εξ ορισμού ως μολυσματική, αφού αυτή και μόνη αποκλείει αξιωματικά και τον αγιότερο των εγγάμων πρεσβυτέρων από την επισκοπική ευθύνη. Αποδείχνει η εξαναγκαστική αγαμία των επισκόπων ότι είναι υποκριτικές φλυαρίες όλα όσα παραλλήλως κηρύσσονται για τον γάμο ως μυστήριο «εις Χριστόν και εις την Εκκλησίαν». Αν «μυστήριο» σημαίνει τη φανέρωση και δυναμική πραγμάτωση της Εκκλησίας (τον εικονισμό του υπαρκτικού τρόπου της Τριαδικής Θεότητας και της «κένωσης» του Χριστού), πώς είναι δυνατό το «μυστήριο» του γάμου να συμβιβάζεται μεν με το μυστήριο της ιερωσύνης του πρεσβυτέρου, όχι όμως και με αυτό του επισκόπου! Ή να αποκλείει η ιερωσύνη το μυστήριο (δεύτερου) γάμου πρεσβυτέρων που χήρεψαν!
Στα σημερινά δεδομένα της ατομοκεντρικής συλλογικότητας, η αγαμία καριέρας συνιστά ολοφάνερη πια απειλή της ψυχικής υγείας και της ηθικής ακεραιότητας.
Η μοναξιά ρημάζει τον δίχως ένταξη σε μοναστήρι άγαμο και η αναπότρεπτη υποταγή του στις τρέχουσες συνθήκες του βίου (καθημερινό συμφυρμό με το απρόσωπο πλήθος, τηλεόραση, έντυπα, βίντεο, διαδίκτυο) και τον καταιγισμό προκλήσεων αισθησιακού ηδονισμού που συνεπάγονται, οδηγούν αδήριτα στη μεγιστοποίηση των ενδεχομένων ψυχικής ανωμαλίας, σεξουαλικών διαστροφών, νευρωτικών ή και ψυχωτικών διαταραχών. Ή ευνοούν οι συνθήκες την καταφυγή του αγάμου στη διπλοπροσωπία, τη μεθοδική υποκρισία, τις σχιζοειδείς συμπεριφορικές αντιφάσεις.
Τα φρικώδη σκάνδαλα παιδεραστίας, που συγκλονίζουν τον ρωμαιοκαθολικό κλήρο τα τελευταία χρόνια ή, οι σιωπηρά καθιερωμένες, στον ίδιο κλήρο, άγαμες «συζυγίες» ιερέων, κυρίως στη Λατινική Αμερική και στην Αφρική, με τις γυναίκες σαν πορνικά ανδράποδα δίχως κοινωνική ένταξη. Είναι πτυχές τραγωδίας που τη διαιωνίζει ο πρωτογονισμός του ενοχικού φόβου για τη σεξουαλικότητα παγιωμένος σαν «χριστιανική» στάση. Αλλά και στις «εθνικές εκκλησίες» του ιδεολογικού Ορθοδοξισμού, τα επισκοπικά σώματα και οι «αυλές» των αγάμων που τα πλαισιώνουν εμφανίζουν δραματικό πληθωρισμό συμπτωμάτων ψυχοπαθολογίας, απώλειας επαφής με την πραγματικότητα, καθήλωσης της νοημοσύνης σε παιδαριώδες επίπεδο. Καθόλου τυχαία η εμπειρία της Εκκλησίας θεσμοθέτησε τη μοναστική οδό ως προϋπόθεση της ασκητικής παρθενίας.
Ο ίδιος εκκλησιαστικός εμπειρισμός υμνεί την Παναγιά ως «ζωής μητέρα». Της ζωής που είναι ελευθερία από την αρρώστια, τη διαστροφή, το κάτσιασμα. Και κορυφώνεται στη Γιορτή.
 

Πέμπτη 4 Αυγούστου 2011

ΟΣΟΙ ΠΟΝΑΝΕ ΑΚΌΜΑ ΓΙ' ΑΥΤΌ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ ΦΩΤΑ ΚΑΙ ΓΕΝΝΗΣΕ ΗΡΩΕΣ...

ΣΕΛΙΔΑ1
ΣΕΛΙΔΑ2

Αγαπητοί φίλοι.
Μέσα από το χρονοντούλαπο τού αρχείου μου ανέσυρα το επισυναπτόμενο 4σέλιδο. Γράφτηκε πριν από δεκαετίες και ανατυπώθηκε ηλεκτρονικά στη μορφή που σας τοστέλνω πριν από 13 χρόνια. Γνωρίζω ότι, ίσως, πολλοί από τους παραλήπτες χαμογελάσουν με... συμπάθεια για το ότι γίνεται αναφορά σε ξεπερασμένες... ιδέες.Ωστόσο, διαβάζοντάς το δεν νομίζω ότι μπορεί να αμφισβητηθεί η διαχρονικότητα, και η επικαιρότητά του.
Ναι, για πολλούς (και όχι αδικαιολόγητα) ο Χριστιανισμός αποτελεί ένα... θρησκευτικό παρασκεύασμα παρόμοιο σαν και άλλα τέτοια που σκοπό έχουν να κοιμίζουν τους ανθρώπους υποσχόμενα κάθε λογής παραδείσων ενώ η επίγεια ζωή περισσότερο από ποτέ άλλοτε έχει καταντήσει κόλαση. Όμως, η πραγματικότητα δεν είναι αυτή. Το ότι: «Το Ευαγγέλιο τού Χριστού δεν έχει κενά: Είναι πλήρες! Ούτε συμπλήρωση θέλει, ούτε αφαίρεση. ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΘΕΛΕΙ!» είναι μια μεγάλη αλήθεια. 
Αρκετά, λοιπόν, με την... "μουμιοποίηση" και με τους κάθε μορφής λύκους που τρώνε τα πρόβατά Του. Είναι καιρός να βγάλουμε τις κάθε είδους... τσίμπλες από τα μάτια μας υποχρεώνοντας τους... "νεκρούς" να θάψουν τους εαυτούς των. Το σπίτι που λέγεται κοινωνία και στο οποίο ζούμε χρειάζεται... άσπρισμα, μέσα και έξω.
Φιλικώτατα.
Νι Καππα (Τορόντο)

Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

Νι Κάππα -Ανακοινώσεις της Πειραϊκής Εκκλησίας

Αγαπητοί φίλοι.
Είμαι σίγουρος ότι αρκετοί από εσάς θα γνωρίζετε ήδη την ιστοσελίδα "συν-οδοιπορία" και άλλοι όχι.
Όμως ανεξάρτητα από το αν την γνωρίζετε ή όχι θεώρησα καλό να σας την στείλω για τους μεν πρώτους ως μια υπενθύμιση και για τους δεύτερους ως μια γνωριμία.
Ιδιαίτερα σας συνιστώ να παρακολουθήσετε το σχετικό Video (Α' και Β' μέρος) για τον μακαριστό π. Παΐσιο καθώς και την επιστολή τού καθηγητή κ. Μπαμπινιώτη προς τον ραδιο-σταθμό "Σκαι".
Φιλικώτατα.
Νι Κάππα

ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ
‘‘ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 91,2 FM’’
Δεληγιώργη 47, 18534 Πειραιάς
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ανακοίνωση της Ιεράς Κοινότητας Αγίου Όρους για την Κάρτα του Πολίτη

Το «Χριστός Ανέστη» από φιλάθλους σε γήπεδο ποδοσφαίρου στη Ρωσσία

Αφιέρωμα στον π.Παΐσιο από την ΕΤ-3 A´ μέρος (video)

Αφιέρωμα στον π.Παΐσιο από την ΕΤ-3 Β´ μέρος (video)

Γυναίκες Μυροφόρες

"Εσφραγισμένου του μνήματος" Ήχος Γ΄

Ο επισκέπτης και ο πιστός

Προσευχή των υποψηφίων των εξετάσεων

"Η Εκκλησία δεν μπορεί να είναι θεατής στα ζητήματα της εκκλησιαστικής εκπαίδευσης" τόνισε ο Μακαριώτατος

"Καληνύχτα... Ελλάδα" του Καθηγητού κ. Γεωργίου Πιπερόπουλου από τις εκδόσεις "ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ"

Αιμοδοσία στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου στον ομώνυμο Δήμο Αττικής

Ο πρώτος εορτασμός στη μνήμη του Αγίου Εφραίμ μετά την επίσημη αγιοκαταταξή Του

Εκκλησία της Κύπρου. Δύο χιλιάδες χρόνια Διακονίας και Πολιτισμού (video)

O Παπαδιαμάντης από τον π. Ανανία

γαπτε λους σους γνωρίζετε;

Οι φτωχότεροι άνθρωποι του πλανήτη (video)

Βιβλίο για την οικουμενικότητα του Πατριαρχείου στην τουρκική γλώσσα

Όταν πονάς μη περπατάς σε δρόμους πατημένους

Η πράξη του ιερέα από την Εύβοια κόντρα στην ανθρώπινη λογική

Φωτογραφίες από την επίσκεψη του Μητροπολίτου Χόνγκ -Κόνγκ κ. Νεκταρίου στην Σουμάτρα (video)

Επίσκεψη Μητροπολίτου Χόνγκ-Κόνγκ κ.κ.Νεκταρίου στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου στο Μεντάν της Σουμάτρας και στην κλινική -ΘΕΟΤΟΚΟΣ

Πως γιόρτασαν την Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα οι ορθόδοξες Κοινότητες του Αγίου Δημητρίου στο Mojekerto και του Αγίου Νικολάου στην Surabayaτης Ανατολικής Ιάβας

Βαπτίσεις στο Μπουρούντι

Ιωάννης Καποδίστριας και Αγία Γραφή

Ελένη Φωκά: «Στους μαθητές μου άρεσαν πολύ τα θρησκευτικά, τα Συναξάρια των αγίων μας»

Eξισλαμίζουν τα κατεχόμενα

Γκρεμίζουν χριστιανικά παρεκκλήσια στα κατεχόμενα!

Οταν οι γονείς διαφωνούν για την ανατροφή του

Η αγωγή των παιδιών για το θάνατο.....

Αυτό είναι το πώς μπορείτε να παίξετε με το φεγγάρι (φωτογραφίες)

Κουτί πίτσας με οικολογική συνείδηση (video)

Έργα τέχνης με λωρίδες χαρτιού

Αφιέρωμα στον Θανάση Βέγγο (video)

Πάρτε το από δω!!! (video)

20 Μεγάλες Ατάκες του Θανάση Βέγγου (video)

Η Facebook εκδοχή της Κοκκινοσκουφίτσας (video)

Προσκυνηματική Εκδρομή στην Κριμαία με την ευκαιρία της γιορτής του Αγίου Λουκά του Ιατρού σε συνεργασία με την Ιερά Μονή Σαγματά

Δεκαπενταύγουστο στην Παναγία Σουμελά με την Πειραϊκή Εκκλησία • 12-19 Αυγούστου προσκυνηματική εκδρομή στον Πόντο με την Πειραϊκή Εκκλησία

ΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ
Αναλυτικά τις εκκλησιαστικές ανακοινώσεις της Πειραϊκής Εκκλησίας μπορείτε να τις δείτε και στην ηλεκτρονική διεύθυνσηhttp://www.pe912fm.com/3.html.

Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

Γιανναράς Χρήστος -ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ



Posted: 22 Apr 2011 11:16 PM PDT


Υπάρχουν δύο εκδοχές της ελευθερίας, δυο σημαινόμενα με το ίδιο σημαίνον – δυο πραγματικότητες ριζικά διαφορετικές που χαρακτηρίζονται με το όνομα «ελευθερία».
Πρώτη (αν και χρονολογικά δεύτερη) η αντίληψη που διαμόρφωσε το ατομοκεντρικό πολιτιστικό «παράδειγμα» (το μεταρωμαϊκό δυτικοευρωπαϊκό) – είναι η κοινή σημερινή μας αντίληψη: Ελευθερία ονομάζουμε τη δυνατότητα (ή το ατομικό «δικαίωμα») απεριόριστων κατά το δυνατό επιλογών. Να επιλέγω, όχι να μου επιβάλλουν. Να διαλέγω πολίτευμα, κυβέρνηση, κοινωνική ιδεολογία, μεταφυσικές «πεποιθήσεις», εφημερίδα, κανάλι, αναγνώσματα, ενδυμασία, εμφάνιση, σεξουαλική συμπεριφορά.
Με βάση αυτή την εκδοχή της ελευθερίας οργανώνεται σήμερα η λειτουργία της αγοράς (τυπικό υπόδειγμα το «σούπερ μάρκετ»), αλλά και το πολυκομματικό πολιτικό σύστημα, σε ποσοστό συνεχώς αυξανόμενο η λειτουργία της εκπαίδευσης, η λογική της δημοσιογραφίας, η αποτίμηση της καλλιτεχνικής παραγωγής, η αλλοτριωμένη σε ιδεολογία θρησκευτικότητα. Η ελευθερία ως ατομικό δικαίωμα, ατομική διεκδίκηση, κατάκτηση αθροιστικά συλλογική, θεμέλιο του Δικαίου, βάση του συνδικαλισμού και κάθε μορφής οργανωμένου βίου, συνιστά την ταυτότητα του πολιτιστικού μας «παραδείγματος», του τρόπου να υπάρχουμε, να σκεπτόμαστε, να θέλουμε και να ενεργούμε σήμερα.
Μοιάζει να απουσιάζει από το επίπεδο του συνειδητού (να αγνοείται ή ασυνείδητα να απωθείται) η πρόδηλη πραγματικότητα ότι η ελευθερία των επιλογών είναι εξ ορισμού (καταγωγικά) παγιδευμένη. Παγιδευμένη στις δυναστικές απαιτήσεις του ορμέμφυτου εγωκεντρισμού, της ενστικτώδους ιδιοτέλειας, στις περίτεχνες, μεθοδικές εκμεταλλεύσεις των παντοδύναμων ορμών από την ψυχολογική υποβολή και χειραγώγηση: Δηλαδή από τη διαφήμιση, την προπαγάνδα, την ηδονικά καμουφλαρισμένη (και γι’ αυτό κατά κανόνα ανεπίγνωστη) «πλύση εγκεφάλου». Νομίζουμε ότι επιλέγουμε οδοντόκρεμα, κόμμα, ιδεολογία, «πεποιθήσεις» και συμπεριφορές του γούστου μας, της απόλυτας δικής μας προτίμησης. Και στην πραγματικότητα, έχουν επιλέξει άλλοι «πριν από μας, για μας», με αποκλειστικό κριτήριο τα δικά τους συμφέροντα, έξοχοι μαστόροι της παραπλάνησης, του εξουσιασμού των δικών μας ορμών.
Ο Ντοστογιέφσκυ λέει ότι «υπάρχει μία και μόνη πραγματικότητα ελευθερίας: να ελευθερωθεί ο άνθρωπος από τον εαυτό του». Είναι η δεύτερη εκδοχή, αντίληψη, εμπειρική βεβαιότητα. Προϋποθέτει (αλλά και γεννάει) διαφορετικό «τρόπο» της ύπαρξης και της συνύπαρξης, διαφορετικό πολιτιστικό «παράδειγμα». Να ελευθερωθεί ο άνθρωπος από τον εαυτό του, σημαίνει: να μην δεσμεύεται σε προκαθορισμένες από τη φύση του αναγκαιότητες, σε ορμέμφυτες ενστικτώδεις επιταγές, δηλαδή απρόσωπες, αυτονομημένες από τη μοναδικότητα της σκέψης, της κρίσης, της απόφασης του λογικού υποκειμένου. Η ελευθερία στην οπτική αυτή ταυτίζεται με την υπαρκτική εταιρότητα: τον μοναδικό, ανόμοιο και ανεπανάληπτο τρόπο της ύπαρξης, τον ανυπότακτο στους προκαθορισμούς (αναγκαιότητες) που συγκροτούν την ομοείδεια (ομοιομορφία) της φύσης.
Kάθε έμβιο υπαρκτό υπάρχει με τον δεδομένο τρόπο του είδους στο οποίο ανήκει. Mόνο ο άνθρωπος είναι προικισμένος με τη δυνατότητα να ενεργεί την ύπαρξή του με τον τρόπο της ελευθερίας: «Nα είναι αυτό που δεν είναι, να μην είναι αυτό που (από τη φύση του) είναι» (Σαρτρ). Nα υπάρχει, όχι ως φυσικό άτομο, αδιαφοροποίητη μονάδα ομοειδούς συνόλου, αλλά ως απροκαθόριστα ενεργούμενη υπαρκτική ετερότητα: ως πρόσωπο. Nα πραγματώνει την ύπαρξη ως μοναδικότητα σχέσης.
Bέβαια, η προσωπική ελευθερία της σχέσης συνιστά μόνο δυνατότητα του φυσικού ατόμου – το φυσικό άτομο μόνο αυθυπερβαίνεται ως ελευθερία, δεν αυτοαναιρείται υπαρκτικά, οι φυσικοί περιορισμοί χρόνου, χώρου, φθοράς, θανάτου, παραμένουν δεδομένοι. Oι Eλληνες δέχτηκαν τον χριστιανισμό διακινδυνεύοντας τα πάντα (εκχριστιανίστηκαν ταχύτατα, στη διάρκεια των δύο πρώτων αιώνων, όταν μαίνονταν οι διωγμοί της ρωμαϊκής εξουσίας ενάντια στους Xριστιανούς), γιατί στη χριστιανική μαρτυρία αναγνώρισαν απάντηση στον πόθο για πληρωματική υπαρκτική ελευθερία.
H ύπαρξη για τους Eλληνες ήταν καταγωγικά υποταγμένη στην «ανάγκη». H ανερμήνευτα δεδομένη συμπαντική λογικότητα (ο «ξυνός» / κοινός λόγος) προηγείται και καθορίζει τον τρόπο της ύπαρξης και συνύπαρξης των υπαρκτών. Aκόμα και ο Θεός, Aιτιώδης Aρχή του υπάρχειν, οφείλει να είναι αυτό που η λογική συγκρότηση της πραγματικότητας απαιτεί. Δεν υπάρχει περιθώριο υπαρκτικής ελευθερίας: ο Θεός είναι καταδικασμένος σε αθανασία, ο άνθρωπος καταδικασμένος σε θάνατο.
Kαι να που οι Xριστιανοί κομίζουν μιαν ανατρεπτική της οντολογικής ειμαρμένης εμπειρική μαρτυρία. Δεν εξαγγέλλουν καινούργια «θρησκεία», συγκροτούν καινούργια «εκκλησία»: πραγμάτωση και φανέρωση καινούργιου τρόπου ύπαρξης και συνύπαρξης. Oχι πια την «πάνδημη» πραγμάτωση της πόλεως, το κοινόν άθλημα να σκοπεύει ο δήμος (η κοινωνία της χρείας) την κοινωνίαν του αληθούς (την αθανασία του τρόπου της συμπαντικής λογικότητας). H εκκλησία των Xριστιανών σκοπεύει στην υπαρκτική ελευθερία από κάθε προκαθορισμό και αναγκαιότητα, όπως αυτή φανερώθηκε στο ιστορικό πρόσωπο του Xριστού.
Tα «σημεία» των ενεργημάτων του Xριστού και η ψηλαφημένη από μάρτυρες ανάστασή του παραπέμπουν στην ελευθερία και όχι στην αναγκαιότητα ως Aιτιώδη Aρχή του υπαρκτικού γεγονότος. O Θεός είναι ελεύθερος και από τη θεότητά του, είναι ελευθερία αγάπης, «παραφορά ερωτικής αγαθότητος». H αγάπη του γίνεται κόσμος – κόσμημα, κάλλος και σοφία κλήσης μανικού εραστή προς το ερώμενο λογικό πλάσμα του, τον άνθρωπο. Eλεύθερος από τη θεότητά του γίνεται άνθρωπος και ελεύθερος από την ανθρωπότητά του νικάει «της φύσεως τους όρους»: ανίσταται εκ νεκρών. Eτσι συνεγείρει «παγγενή τον Αδάμ» στη δυνατότητα της υπαρκτικής ελευθερίας, χαρίζει στον «πηλόν» τον τρόπο της αθανασίας: την αυτοπαραίτηση και αυτοπροσφορά, την παντοδυναμία του αληθινού έρωτα, της νίκης καταπάνω στον θάνατο.
Λέμε «πάσχα» το πέρασμα στην δίχως όρια ελευθερία.