Share |

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ -ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ : ΜΙΑ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ


Αγαπητοί φίλοι. 

Το ότι ο κόσμος έχει χάσει το μπουσουλά του, από αιώνες τώρα, είναι γεγονός αναμφισβήτητο.

Η εκλογίκευση, δηλαδή, το κόψιμο και το ράψιμο οιουδήποτε ιερού και όσιου στα μέτρα του σύμ-

φωνα με την αμάθεια και τον εγωϊσμό του, είναι το κυριότερο γνώρισμα που χαρακτηρίζει, συνο-

λικά, κάθε κοινωνία.

Αποτέλεσμα αυτής τής εκλογίκευσης ήταν η διαστρέβλωση κάθε φιλοσοφικής, επιστημονικής

και τεχνολογικής προόδου η οποία κάθε άλλο παρά μπορεί να θεωρηθεί πρόοδος προς όφελος

τού ανθρώπου εκτός από τους διάφορους κλάδους τής ιατρικής επιστήμης. Αν εξαιρέσουμε

τους κλάδους αυτούς τ' αποτελέσματα τών υπολοίπων αντί για ευλογία έγιναν κατάρα για τον

άνθρωπο, ως άτομο και ως σύνολο.

Το άσχημο στην όλη αυτή υπόθεση είναι ότι οι άνθρωποι και τα συμφέροντα που επέφεραν την

κατάρα δεν είναι μονάχα η διεστρέβλωση και η διαφθορά, αλλά ταυτόχρονα φρόντισαν, με πρω-

τοφανή μεθοδικότητα να θάψουν ότι ήταν ολοκάθαρο και δεν μπορούσε να διαστρεβλωθεί.

Η επισυναπτόμενη... προκήρυξη, φέρνει στην επιφάνεια, όχι κάποιες προσωπικές απόψεις, αλλά

με αδιάσειστα στοιχεία, που δυστυχώς για τους περισσότερους παραμένουν... αθέατα, δείχνει

σαφέστατα που κόλλησε η... βελόνα τού γραμμοφώνου μ' αποτέλεσμα τα... φάλτσα τών εντυπώ-

σεων, να διχάσουν τους ανθρώπους σε... "μεν" και σε... "δε" υποχρεώνοντάς τους ν' ακολουθή-

σουν μονοπάτια τα οποία, κάθε άλλο παρά, τους οδηγούσαν στο φώς που, ως συνήθως, υπάρχει

στην άκρη τού κάθε... τούνελ.

Έλπίζω και εύχομαι η ανάγνωση τής προκήρυξης αυτής (πραγματικά άκρως επίκαιρη) να βοηθή-

σει τους..."πιστούς" κάθε απόχρωσης να επανεξετάσουν τις θέσεις τους και με ειλικρίνεια ν' αλ-

λάξουν... πορεία.

Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε πιστεύω ότι αν δεν επέλθει αυτή η... επανεξέταση, τότε οι

πιθανότητες να δει η ανθρωπότητα το φως και μέσου αυτού να δώσει λύσεις στα προβλήματα

που την ταλανίζουν είναι πέρα για πέρα μηδενικές.

Φιλικώτατα.

Νι Κάππα (Αθήνα).

Σημ. Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου


   

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ:  ΜΙΑ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ.
ΑΝΤΙΦΩΝΟ: Σάββατο, 16 Φεβρουάριος 2013 09:00



Θανάσης Ν. Παπαθανασίου

«Ακούστε με τώρα κι εσείς οι πλούσιοι. Κλάψτε με γοερές κραυγές για τα βάσανά σας, που όπου να ’ναι έρχονται. Ο πλούτος σας σάπισε, και τα ρούχα σας τα ’φαγε ο σκόρος. το χρυσάφι σας και το ασήμι κατασκούριασαν, και η σκουριά τους θα είναι μαρτυρική κατάθεση εναντίον σας και θα καταφάει τις σάρκες σας σαν τη φωτιά. Κι ενώ πλησιάζει η κρίση εσείς μαζεύετε θησαυρούς. Να, ο μισθός των εργατών που θέρισαν τα χωράφια σας κι εσείς τους τον στερήσατε κραυγάζει. Και οι κραυγές των θεριστών έφτασαν ως τα αυτιά του παντοδύναμου Κυρίου. Ζήσατε πάνω στη γη με απολαύσεις και σπατάλες. Παχύνατε σαν τα ζώα, που τα πάνε για σφάξιμο. Καταδικάσατε και φονεύσατε τον αθώο. δεν σας πρόβαλε αντίσταση».
Θα μπορούσε, ίσως, να είναι απόσπασμα από προκήρυξη των μεγάλων κοινωνικών εξεγέρσεων του 20ου αι. Είναι, ωστόσο, κείμενο που γράφτηκε πριν από είκοσι, χοντρικά, αιώνες. απόσπασμα από την Καινή Διαθήκη, και, συγκεκριμένα, από την επιστολή του αποστόλου Ιακώβου (5:1~6). Κατά πόσο, βέβαια, αποδέχονται τη φιλοσοφία του όσοι δηλώνουν θρησκευόμενοι και, αντίστοιχα, κατά πόσο γνωρίζουν την ύπαρξη τέτοιας σκέψης στους κόλπους του Χριστιανισμού όσοι δηλώνουν μη Χριστιανοί, είναι ερωτήματα, στα οποία η απάντηση μάλλον δεν μπορεί να είναι αισιόδοξη. Η υποβάθμιση (πολύ περισσότερο: η στρέβλωση) του Χριστιανισμού σε ένα ανώδυνο σύστημα ηθικιστικού, ατομοκεντρικού και εφησυχαστικού καθωσπρεπισμού αποτελεί μέσα στην ιστορία έναν αδιάκοπο πειρασμό.

α΄ Η αποστέρηση του εργατικού μισθού ως φόνος 
Η παραστατικότατη μεταφορά του απ. Ιακώβου του αποστερημένου εργατικού μισθού να κραυγάζει προς τον ουρανό δεν είναι καθόλου τυχαία. Έχει χρησιμοποιηθεί όποτε χρειάστηκε να επισημανθούν τα πλέον βαριά αμαρτήματα: βοά προς τον Θεό το αίμα του δολοφονημένου Άβελ, τα αμαρτήματα των Σοδόμων, η τυραννία των Εβραίων στην Αίγυπτο και ο αποστερημένος μισθός, και μάλιστα είτε αφορά Εβραίο, είτε ξένο εργάτη. «Μην εκμεταλλεύεσαι ποτέ», λέει ο Γιαχβέ στον Ισραηλίτη, «το μισθωτό, το δυστυχισμένο και το φτωχό συμπατριώτη σου ή τον ξένο που ζει σε μια από τις πόλεις της χώρας σου. Να του δίνεις κάθε μέρα το μεροκάματό του, πριν από τη δύση του ήλιου. γιατί είναι φτωχός και το έχει ανάγκη. Αλλιώς αυτός θα φωνάξει εναντίον σου στον Κύριο, κι αυτό θα σου καταλογιστεί για αμαρτία» (Δευτ. 24:14~15). «Όποιος από το διπλανό του τη διατροφή του αφαιρεί, είναι το ίδιο σαν να τον σκοτώνει. κι όποιος δε δίνει στον εργάτη το μισθό του, είναι φονιάς» (Σοφ. Σειρ. 34:22).
Αυτή η αντιστοίχιση εκμετάλλευσης και φόνου πέρασε και στη χριστιανική Εκκλησία. Είναι χαρακτηριστικό ότι ως «φονεύσας τον αδελφόν αυτού» καθαιρείται ο ανάλγητος κληρικός που δεν συνδράμει τον φτωχό συνάδελφό του. Κατά τον αγ. Νικόδημο τον Αγιορείτη σ’ αυτόν που αποστερεί το μισθό του εργαζόμενου, πρέπει να επιβάλλονται τα επιτίμια που επιβάλλονται στον φονιά.

β΄ Η νομιμότητα της ταξικής κοινωνίας 
Δεν έχουν λείψει μέσα στην ιστορία απόψεις θεολογούντων ότι τάχα η ταξική κοινωνία είναι θέλημα Θεού, ότι οι πλούσιοι έχουν οριστεί από τον Θεό για να διαχειρίζονται τα υλικά αγαθά και ότι η ιδιότητα του φτωχού δίνεται επίσης από τον Θεό για να έχουν ορισμένοι άνθρωποι την πολύτιμη ευκαιρία να ασκούνται στην υπομονή.
Σε ορισμένα βιβλία της Π.Δ. ο πλούτος είναι ταυτόσημος με την αδικία. σε άλλα, εν τούτοις, εμφανίζεται ως θεία επιβράβευση της ανθρώπινης ευσέβειας. Στην Κ.Δ., όμως, αυτή η δεύτερη αντίληψη απουσιάζει. Η ευθύνη για την οικονομική ανισότητα προσγράφεται στους ανθρώπους.
Οι πατερικές θέσεις, στη συνέχεια, προσφέρουν τη βάση για μια ριζική αμφισβήτηση της ταξικής κοινωνίας. Όχι μόνο δεν την εκλαμβάνουν ως θέλημα Θεού, αλλά – αντιθέτως – τη θεωρούν ως μία από τις ολέθριες συνέπειες της πτώσης του ανθρώπου, της εξόδου του από την αρχική, παραδείσια αρμονία. Η φτώχεια, ο πλούτος και η δουλεία εισέβαλαν στην ανθρωπότητα όπως εισβάλλουν στον ανθρώπινο οργανισμό οι αρρώστιες. Ο νόμος, συνεπώς, τον οποίο πρέπει να δέχεται ο χριστιανός, δεν είναι ο νόμος του ισχυρού – δηλαδή η ανισότητα – αλλά του Δημιουργού – δηλαδή η ισότητα (Γρηγόριος Θεολόγος). Σειρά ολόκληρη Πατέρων από τον 4ο ως τον 11ο αι. επιμένουν ότι η γη δόθηκε από το Θεό σε όλους από κοινού κι ότι το δικαίωμα της ιδιοκτησίας (και πολύ περισσότερο η ανισότητα στην ιδιοκτησία) αποτελεί αυθαιρεσία.
Για να απαντήσει στους ισχυρισμούς των πλουσίων ότι τάχα δεν αδικούν κανένα, αφού η ιδιοκτησία τους είναι σύννομη, ο Μ. Βασίλειος λέει ότι ο πλούσιος μοιάζει με εκείνον που μπαίνει πρώτος στο θέατρο, πιάνει όσα άδεια καθίσματα μπορεί και κατόπιν δεν αφήνει να καθίσουν εκεί αυτοί που μπαίνουν μετά. Για να αντιληφθούμε τη ριζοσπαστικότητα των θέσεων αυτών, ας σκεφτούμε ότι διατυπώθηκαν σε εποχές δεσποτείας του ρωμαϊκού δικαίου, το οποίο είχε αποθεώσει το δικαίωμα της ιδιοκτησίας.

γ΄ Το άλλοθι της ελεημοσύνης 
Στην ελεημοσύνη η Εκκλησία βλέπει μια πολύτιμη δυνατότητα του ανθρώπου: το άνοιγμα στον άλλον και τη διάθεση για από κοινού μετοχή στα αγαθά. Εδώ, ωστόσο, καραδοκεί ένας κίνδυνος. Η ελεημοσύνη μπορεί να καταντήσει άλλοθι της κοινωνικής αδικίας, ιδίως όταν ασκείται από αυτόν που προκάλεσε το πρόβλημα. «Ποιό είναι το όφελος, αν δημιουργείς πολλούς φτωχούς με την εκμετάλλευση και ανακουφίζεις έναν με την ελεημοσύνη; Αν δεν υπήρχε το πλήθος των εκμεταλλευτών, δεν θα υπήρχε ούτε το πλήθος των εξαθλιωμένων» (Γρηγόριος Νύσσης).
Η ματιά των Πατέρων αναζητεί τη ρίζα της κοινωνικής κακοδαιμονίας, κι όχι απλώς μερικά παυσίπονα. Η ένσταση που διατύπωσε ο Αστέριος Αμασείας (τέλη 4ου αι.), αποτελεί μόνιμο αγκάθι στη συνείδηση του εκκλησιαστικού ανθρώπου: Είναι απίθανο να συσσωρευτεί τεράστιος πλούτος δίχως αμαρτία, δίχως την εξαθλίωση και τον πόνο των άλλων. Κάθε ομοιότητα προς σύγχρονες πολυεθνικές που αναπτύσσουν ποικίλο"φιλανθρωπικό" έργο, δεν είναι καθόλου συμπτωματική!
Από τη θεώρηση αυτή πηγάζει και μια εκκλησιαστική ρύθμιση, η οποία απογυμνώνει την υστερόβουλη ελεημοσύνη από το προσωπείο της και, ταυτόχρονα, κλείνει το δρόμο σε όσους επιδιώκουν μέσω αυτής τη μεταφυσική δικαίωση των ανομιών τους. Απαγορεύτηκε στους κληρικούς να δέχονται για τις εκκλησίες τους δωρεές πλουσίων εκμεταλλευτών. Πρόκειται για μια ρύθμιση η οποία (όπως και άλλες) μάλλον απίστευτη θα φαινόταν σήμερα.
Ήδη στην Π.Δ. επισημαίνεται ότι «όποιος προσφέρει μια θυσία με των φτωχών τα χρήματα, είναι σαν να θυσιάζει ένα παιδί μπροστά στα μάτια του πατέρα του» (Σοφ. Σειρ. 34:20). Το έργο "Διαταγαί των Αγίων Αποστόλων" (4ος αι.) ζητεί από τους επισκόπους να θεωρούν μυσαρές τέτοιες δωρεές και να τις αποποιούνται, ακόμα κι αν η συγκεκριμένη εκκλησία βρίσκεται σε ένδεια και κινδυνεύει να καταστραφεί. Δεν μπορεί ο Θεός να γίνει συνένοχος ληστών και αρπακτών (Μ. Βασίλειος)

δ΄ Για μια θεολογία της διεκδίκησης
Ο αγ. Διάδοχος Φωτικής (5ος αι.) παρατηρεί ότι η στάση ζωής του Χριστιανού νοηματοδοτείται όχι από την οργή, αλλά από την αγάπη, ακόμη και προς αυτούς οι οποίοι τον αδικούν. Η διατύπωση αυτή θα έβρισκε, φαντάζομαι, σύμφωνους και τους σημερινούς θρησκευόμενους. Μόνο που αυτοί θα έβαζαν εδώ τελεία, ενώ ο Διάδοχος συνεχίζει σε κάτι πολύ ενδιαφέρον: Είναι λάθος να νομίζουμε πως η οργή οφείλει να λείψει ολότελα από τη ζωή του Χριστιανού. Αυτό το οποίο ξεριζώνει ο πιστός, είναι ο στρεβλός προσανατολισμός της, δηλαδή η χρήση της για την ικανοποίηση του εγωισμού του. Αν η οργή φανερώνει έγνοια για τον άλλον, είναι θεμιτή.
Είναι χαρακτηριστικό στη συνάφεια αυτή ένα περιστατικό από την Π.Δ. Όταν ο Θεός ετοίμαζε μέσω του Μωϋσή τους Εβραίους να αναχωρήσουν από την Αίγυπτο, τους συμβούλεψε να δανειστούν από τους Αιγυπτίους χρυσά και ασημένια σκεύη και ρουχισμό, όχι όμως με την προοπτική να τα επιστρέψουν αργότερα, αλλά να τα παρακρατήσουν (Εξ. 11:2, 12:35~36). Για τον αγ. Ειρηναίο Λυώνος η συμβουλή του Θεού προς τον εβραϊκό λαό υπογραμμίζει το δικαίωμα του εργαζόμενου να διεκδικεί τα δίκαιά του. Οι Εβραίοι δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να εισπράξουν ένα μέρος των απλήρωτων κόπων τους, με τους οποίους οι Αιγύπτιοι είχαν πλουτίσει στο πολλαπλάσιο.

ε΄ Απέναντι σε μια αλλιώτικη ειδωλολατρία 
Ο Χρυσόστομος κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα επισήμανση στην παραβολή του φτωχού Λαζάρου και του πλούσιου (Λουκ. 16:19~31). Ο Χριστός μας δίνει μεν το όνομα του φτωχού, αφήνει όμως ανώνυμο τον πλούσιο. Γιατί; Διότι όποιος επιδίδεται σε αρπαγές και σε πλουτισμό είναι λύκος κι όχι άνθρωπος.Ο δε Παύλος δεν ορίζει την πλεονεξία ως ένα παράπτωμα ηθικιστικού τύπου ή ως κάτι δευτερεύον, αλλά ως ειδωλολατρία (Κολοσ. 3:5). Ποιός είπε ότι το ευαγγέλιο αγνοεί την ύπαρξη των γιάππις;
Η Ορθόδοξη Θεολογία δεν συμμερίζεται το προτεσταντικό δόγμα του απόλυτου προορισμού, το οποίο απολήγει στην πεποίθηση ότι οι εκλεκτοί του Θεού γίνονται επιτυχημένοι κεφαλαιοκράτες (βλ. Max Weber: Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού).

στ'  Το κοινωνικό περιεχόμενο του Χριστιανικού δόγματος
Ο Χριστός συγκρούστηκε με τις δυνάμεις του κακού και της φθοράς σε κάθε τους μορφή. Διωγμένος και σταυρωμένος ο ίδιος, ταύτισε ρητά τον εαυτό του με τους αδύναμους και τους διωκόμενους, με τους αλλοδαπούς και τους φυλακισμένους και, ταυτόχρονα, ταύτισε την αλληλεγγύη προς αυτούς με την αλληλεγγύη προς αυτόν τον ίδιο.
Μέσα στην πολύμορφη ιστορική όδευση, η Εκκλησία οφείλει να κρατά εναργές το όραμά της και να κομίζει μια σύστοιχη πρόταση ζωής. Όποτε λησμονεί ή απεμπολεί το ίδιο της το όραμα, γίνεται τύραννος του ανθρώπου, φυλακή του Θεού και προδότης του εαυτού της. Αντίθετα, όποτε τάσσεται στο πλευρό των θυμάτων και μπολιάζει την ιστορία με δικαιοσύνη, αλληλεγγύη κι ελευθερία, προξενεί ρωγμές στις ταφόπλακες της κοινωνίας για να περάσει στο σήμερα το φως των Εσχάτων.

"Κοινωνική δικαιοσύνη και ορθόδοξη θεολογία, Μία προκήρυξη", εκδ. Ακρίτας 2001.
antifono.gr / <antifono.mail3@gmail.com>

ΚΑΤΩ ΑΠ' ΤΗ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΑ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΣΕΡΝΕΤΑΙ ΣΑ ΦΙΔΙ Ο ΕΦΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ- Κατάργηση της προσευχής από τα σχολεία, στο πρόγραμμα του κ. Κουβέλη [κ. Ρεπούση]

Γράφει η Χριστιάνα.
Ξέρω….το θέμα είναι λεπτό. Εμπλέκεται η θρησκεία. Το αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός μας να πιστεύει σε ΟΠΟΙΟΝ Θεό ή Θεούς θέλει. Και αν θέλει. Μπορεί και να μην θέλει ρε αδερφέ…..ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ!!!
Λεπτό το θέμα και δεν το έχω θίξει ποτέ εδώ μέσα. Ποτέ μου δεν σχολιάζω σε αναρτήσεις θρησκευτικού περιεχομένου. Θέμα Αρχής. ΔΕΝ το αγγίζω.
Τώρα όμως, όχι μόνο θα το αγγίξω, αλλά θα τους ΚΡΑΞΩ με όλη μου την δύναμη. Ευγένεις κομμένες, ψευτοαριστερίζουσες προοδευτικές ιδεοληψίες πεθαμένες και θα ανοίξω το στόμα μου, γιατί το θέμα ΔΕΝ είναι θρησκευτικό στην ουσία, αλλά βαθύτατα ΕΛΛΗΝΙΚΟ.  Και το ανελέητο ροκάνισμα του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, πρέπει πια να έχει ένα όριο και ένα ΤΕΛΟΣ.
Πρέπει κάποτε να πάρετε απαντήσεις, ελεεινοί και απροκάλυπτοι ΜΙΣΕΛΛΗΝΕΣ, σε ΟΠΟΙΟ κόμμα και αν ανήκετε.

Υπάρχει στο πρόγραμμα του Κυρίου Κουβέλη, πρόταση κατάργησης της προσευχής από τα σχολεία.
Η ερώτησή μου απλή. Τόσο απλή, τόσο αφαιρετική, τόσο αληθινή, που αμφιβάλλω αν μπορεί να την απαντήσει και ο δεινότερος ρήτορας:

ΓΙΑΤΙ;;;;;   WHY??????   (Το λέω και στην βαρβαρικήν, για να με καταλάβετε Κύριοι και Κυρίες, εμπνευστές της εξαίρετης ιδέας…)
Περιμένω, ντε!!!!!   Άντε να βοηθήσω.
- Επειδή (because) δεν είναι όλα τα παιδάκια Χριστιανοί Ορθόδοξοι στα σχολεία μας και δεν θέλουμε να έρχονται σε δύσκολη θέση τα άλλα παιδάκια……
Απάντηση: Αυτά τα παιδάκια που δεν είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, θα κάνουν 2 λεπτάκια υπομονή, να τελειώσει η Προσευχή των υπολοίπων Παιδακίων, μένοντας αμέτοχα και ΣΕΒΟΜΕΝΑ την επίσημη θρησκεία της χώρας  στην οποία ΖΟΥΝ.  ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΥΠΟΜΟΝΗ (εκτός αν θέλουν να κάνουν και τον Σταυρό τους) την ώρα που η ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΑΚΙΩΝ θα λένε την προσευχή τους.
Θα περιμένουν τα 2, 3. 5, 10, 20, 30, παιδάκια, τα 500 να ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΟΥΝ.
Και μετά, όλα μαζί, θα γίνουν ένα κουβάρι, θα παίξουν, θα μαλώσουν, θα μάθουν, θα ρωτήσουν , θα κλάψουν, θα γελάσουν, ΟΛΑ μαζί, γιατί είναι ΠΑΙΔΙΑ.
ΠΑΙΔΙΑ που πάνε σε ΕΛΛΗΝΙΚΟ σχολείο ΟΜΩΣ. Οπότε, θα μαθαίνουν ΕΛΛΗΝΙΚΑ και θα βλέπουν τα Ελληνόπουλα να ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥΣ. Αν δεν τους αρέσει (που είμαι απολύτως βέβαιη ότι δεν τραβάνε κανένα ζόρι) να αλλάξουν χώρα, ήπειρο, πλανήτη ακόμα και γαλαξία!!!!!!
ΔΙ-ΚΑΙ-Ω-ΜΑ ΤΟΥΣ.

- Επειδή (because) είμαστε προοδευτικοί και σεβόμαστε και τιμούμε την μειοψηφία και την διαφορετικότητα.
Απάντηση: Φυσικά!!!!  Σπίτια σας!!!  Στις παρέες σας!!!!  Στις γειτονιές σας!!!!  Στην προσωπική σας ζωή!!!! Κάντε το να σας δω και να σας καμαρώσω!!!!!
Όταν ζείτε κύριοι σε ένα ξένο Κράτος με την ΒΟΥΛΗΣΗ σας , θα σεβαστείτε την επίσημη θρησκεία του. Θα την ΑΝΕΧΤΕΙΤΕ.
Οι κορώνες περί προοδευτικότητας, ας εξαντληθούν στα προσωπικά επίπεδα του καθενός μας.
Ας αποδεικνύουμε στην καθημερινή μας ζωή πόσο ΑΝΘΡΩΠΟΙ είμαστε και πόσο ΛΕΥΤΕΡΟΙ στο πνεύμα, σεβόμενοι τον διπλανό μας, ό,τι χρώμα και να έχει, σε όποιον Θεό κι αν πιστεύει, όποιο κόμμα κι αν ψηφίζει, ό,τι και να γουστάρει να κάνει στην κρεββατοκάμαρά του.
Άς δίνουμε ΧΩΡΟ στον άνθρωπό μας, λατρεύοντάς τον ταυτόχρονα.
Αυτή είναι η……προοδευτικότητα Κύριοι, που εσείς την ονομάζετε προοδευτικότητα αλλά εγώ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Δεν δίνω άλλες υποτιθέμενες απαντήσεις, γιατί όσο το σκέφτομαι, τόσο χαλιέμαι απίστευτα. Θα κλείσω λέγοντάς σας με απλά λόγια, τι καταφέρατε να κάνετε με αυτήν σας την πρόστυχη και εκ του πονηρού πρόταση, σε εμένα προσωπικά.
Είμαι Χριστιανή Ορθόδοξη, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων.
ΔΕΝ είμαι αυτό που λένε -της Εκκλησίας-. Δεν είμαι τακτική, δεν ντύνομαι καλά για να πάω την Κυριακή, δεν νηστεύω, δεν εξομολογούμαι, ΔΕΝ τηρώ κανένα πρωτόκολλο, γιατί ο Θεός για μένα είναι ΜΕΣΑ ΜΟΥ, και η Παναγιά ΓΥΡΩ μου και δεν μπορώ να τους βρω στις χλιδάτες εκκλησίες, ούτε στους χλιδάτους ιερείς.
Αντίθετα, δεν έχω αφήσει ξωκλήσι για ξωκλήσι που να μην πάω και να καταθέσω την Ψυχή μου με τις ώρες, ΜΟΝΗ μου, εγώ και Αυτός.

Σας μιλάει λοιπόν Κύριοι, μια …..όχι θεούσα ,τέλος πάντων. Ξέρετε τι καταφέρατε με αυτό;;;; Να με κάνετε να υποστηρίξω καταστάσεις με τις οποίες ουδέποτε ασχολήθηκα!!!! Το να πηγαίνω ΕΓΩ στην Εκκλησία είναι ένα θέμα. Το να μην ΥΠΑΡΧΕΙ Εκκλησία (έτσι όπως το πάτε, θα το προτείνετε και αυτό) είναι άλλο πράγμα.
ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ. ΕΙΝΑΙ ΕΘΝΙΚΟ. ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ.
Ξεσκίσατε την Πατρίδα.
Ξεσκίσατε την Οικογένεια.
Ξεσκίσατε την Θρησκεία.
Αυτό είναι η Ελλάδα ρε απανταχού λαμόγια, γαμώ την τρέλλα μου!!!!  Αυτό ΗΤΑΝ, αυτό ΕΙΝΑΙ και αυτό ΘΑ ΕΙΝΑΙ. Αλλιώς ΔΕΝ θα είναι.
Θα γίνει Αγγλία. Θα γίνει Ελβετία. Θα γίνει Βέλγιο.
Θα γίνει δηλαδή……έτσι κι έτσι…..
ΟΧΙ ΛΟΙΠΟΝ. Δεν ήταν τυχαίο το σύνθημα. Καθόλου. Η Πατρίδα, η Θρησκεία και η Οικογένεια, έχουν κρατήσει αυτόν τον λαό όρθιο, αυτό το Γένος ζωντανό.
Μπορεί να τα χάσαμε κάπου στον δρόμο μεγαλώνοντας, μπορεί να πέσαμε θύματα των επιλογών μας, μπορεί να ήμασταν πολύ μικροί ή πολύ λίγοι για να καταλάβουμε, μπορεί, μπορεί, μπορεί……

ΑΛΛΑ ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. ΑΡΚΕΙ.
Θα διεκδικήσουμε τα κεκτημένα μας. Τα ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ. Την γλυκιά σιγουριά της Μάνας, που είναι πάντα κάπου τριγύρω.
Το κείμενό μου δεν έχει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΜΙΑ πολιτική , ή κομματική μομφή. Το ότι έγινε η πρόταση από το συγκεκριμένο κόμμα, είναι απλώς αποτέλεσμα της μπλεξομπουτίασης των δήθεν αριστεριζόντων με τις κουταμάρες περί αθείας.
Ούτε που με νοιάζουν, ούτε που ασχολούμαι μα αυτούς τους σκελετούς.
Θα έλεγα ακριβώς τα ίδια και ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ίσως, για κάτι από την αντίθετη πλευρά.

ΟΜΩΣ: (Και προσέξτε το ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ αυτό που θα πω. ΠΟΛΥ …)   Όταν τα όρια ΚΑΙ η έννοια του φασισμού γίνονται ΑΣΑΦΗ και μπερδεύονται σχεδόν ηδονικά με με την προοδευτικότητα, όταν ο….ακροδεξιός θέλει να φάει τους λάθρο για πρωινό και ο……(ακρο)αριστερός θέλει να φάει τον ΕΛΛΗΝΑ για πρωινό……τότε ξέρετε τι πρέπει να κάνουμε;;;;;;;;;;;
ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΕΛΛΗΝΕΣ. ΜΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΚΟΣΤΟΣ. ΜΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΤΙΜΗΜΑ.
ΕΛΛΗΝΕΣ το κέρατό μου μέσα. ΕΛΛΗΝΕΣ.
ΠΕΤΑΞΤΕ ό,τι σας χαλάει και σας προσβάλλει.
ΧΘΕΣ!!!!!
Φιλαράκια στην Ολυμπία. Προσπάθησα να είμαι όσο πιο ευγενής μπορώ για να μην σας φέρω σε δύσκολη θέση με το άρθρο μου. Όμως το ποτήρι ξεχείλισε, ειλικρινά.
Οι άνθρωποι είναι απροκάλυπτα ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ.
Ανεβάστε το αδέρφια μπας και ξυπνήσει ΕΝΑΣ!!!!   Ενας ρε πούστη μου. ΕΝΑΣ.

Καλή δύναμη.



ΠΗΓΗ http://olympia.gr/2012/04/27/pray/#more-146812